Trui is logopediste bij Het Letterpunt. Hoe en waarom is ze logopediste geworden, en wat doet ze als ze niet aan het werk is? Je leest het in dit interview.

Waar heb je gestudeerd en hoe was je periode als student?

Trui: “Ik studeerde aan de Arteveldehogeschool in Gent. Als ik terugkijk op mijn studentenperiode dan heb ik wel wat spijt dat ik er niet meer van genoten heb. Het lessenrooster was heel zwaar, dagelijks van 8u30 tot 18u15 les was de norm. Daarbovenop kwamen heel veel taken. Mijn studie zette ik voor alles dus uitgaan zat er niet vaak in. Toch houd ik mooie herinneringen over aan mijn studententijd. Het leven op kot vond ik wel leuk en maakte mij zelfstandiger. Daarnaast heb ik ook vriendschappen voor het leven opgebouwd!”

Hoe zouden je vrienden je omschrijven?

Trui: “Vriendelijk, zorgzaam, behulpzaam, iemand die het heft in eigen handen neemt als het nodig is. Ook wel een beetje naïef: ik ga altijd uit van het beste in de mensen. Een twijfelaar ook. Iemand die graag lacht, die als eerste op de dansvloer stapt om ambiance te brengen. Assertiviteit is een werkpunt. En ik ben ingetogen bij mensen die ik niet goed ken, maar uitbundig bij vrienden en familie.”

Hoe was jij zelf als student?

Trui: “Gedreven, iemand die alles goed wou doen, verantwoordelijk, een nachtuil: tijdens de examens een nacht doorstuderen was geen uitzondering.”

Ben je nu nog steeds eerder een avond- dan een ochtendmens, als je moet kiezen?

Trui: “Ja, ik ben nog steeds een avondmens en ben dan veel actiever dan ’s ochtends.”

Waarom koos je voor je opleiding? Wanneer wist je dat je logopediste wilde worden?

Trui: “Als kind wilde ik schoonheidsspecialiste of dierenverzorgster worden. In het middelbaar studeerde ik moderne talen. Het was evident dat ik verder zou studeren. Maar zoals ik al zei ben ik een enorme twijfelaar… In het zesde middelbaar wist ik nog altijd niet wat ik wilde doen. Ik wist vooral wat ik niét wilde doen! Ik wist wel dat ik graag met kinderen wilde werken en had veel ervaring door het babysitten. Leerkracht, opvoeder, kinderverzorgster of logopedist waren zowat mijn meest voor de hand liggende opties. Na een bezoek aan de hogeschool en een dag observatie in het revalidatiecentrum in Roeselare had ik mijn keuze gemaakt. Vooral het individueel werken met kinderen sprak mij erg aan.”

Wat is een goede logopedist in jouw ogen? 

Trui: “Iemand die op het niveau van het kind werkt, die het kind zowel intrinsiek als extrinsiek kan motiveren, iemand die naast inhoudelijk correcte therapie ook een luisterend oor kan bieden, iemand die zichzelf blijft bijscholen en inlezen in nieuw materiaal, iemand die gemotiveerd is!”

Wat is het verschil tussen intrinsieke en extrinsieke motivatie bij een kind? En hoe kan je er als logopedist voor zorgen dat een kind de twee ervaart?

Trui: “Intrinsieke motivatie betekent dat het kind zichzelf motiveert en dus zelf iets wil bereiken. Zo heb ik een aantal kinderen op leestherapie die iedere keer hun ‘score’ kunnen verbeteren bij een bepaalde oefening. Ze zijn dan altijd heel blij als ze weer iets hoger scoren en zijn trots op zichzelf. Extrinsieke motivatie is motivatie van buitenaf, bijvoorbeeld door middel van een beloning. Als kinderen flink werken kunnen ze een sticker verdienen en op deze manier sparen voor een cadeautje.”

Wat zijn professioneel gesproken je grootste dromen voor de toekomst? 

Trui: “Ik wil me graag nog verder specialiseren in fonologische articulatieproblemen, taalproblemen, zowel algemeen als bij meertalige kinderen, en ouderbegeleiding.”

Wat is een fonologisch articulatieprobleem?

Trui: “Een fonologisch articulatieprobleem is een taalstoornis die tot uiting komt in het gebruik van abnormale patronen in de gesproken taal. Kinderen gebruiken heel wat vereenvoudigingsprocessen omdat de taal voor hen te moeilijk is. Bal wordt bijvoorbeeld ‘ba’, stip wordt ‘tip’ of rood wordt ‘jood’. Verschillende van deze processen komen voor in de normale ontwikkeling, andere niet. Wanneer kinderen ongewone processen gebruiken of de normale processen langer gebruiken dan normaal is het aangeraden logopedie op te starten.”

Naast logopediste werd je in 2020 ook professioneel make-upartist. Vertel eens, doe je dit nu nog steeds?

Trui: “Ja, al krijgt logopedie voorrang. Mensen die ik ken, komen wel bij me langs maar vreemden niet. Dat heeft met corona te maken. In quarantaine gaan als zelfstandige is echt een no-go. Cliënten kunnen geen mondmasker dragen als je hen opmaakt, dus daarom ben ik extra voorzichtig.”

Wat doe je om te ontspannen?

Trui: “Tijdens mijn vrije tijd lees ik boeken of neem ik graag een ontspannend bad. Die twee dingen combineer ik maar al te graag! Mijn plantenjungle verzorgen, mijn huisdieren verzorgen, met vriendinnen en familie afspreken, op restaurant gaan en als het eens kan een weekendje weg!”

Je zei eerder al dat je ooit dierenverzorgster wilde worden, dus je lijkt me ook een echte dierenliefhebber. Wat voor huisdieren heb je? 

Trui: “Ik heb 2 schattige en sociale kipjes genaamd Antoinette en Mariette. Dan hebben we ook nog 2 dwergkonijnen Odette en Clodette die ondertussen niet meer ‘dwerg’ te noemen zijn. Tenslotte hebben we ook nog 2 cavia’s: Tokio en Nairobi. Al wil het lot dat Nairobi vorig weekend is bevallen van 4 schattige baby’s! Ze allemaal houden is jammer genoeg geen optie.”

Stel, je mag nog maar één boek lezen voor de rest van je leven. Welk boek kies je?

Trui: “Daar heb ik niet direct een pasklaar antwoord voor. Ik kies waarschijnlijk voor een mooi en informatief boek over planten! Momenteel lees ik alle boeken van Lucinda Riley maar ik kan een roman maar 1 keer lezen.”

Laatste vraag: waar ben je stiekem zo slecht in dat je het altijd liever aan iemand anders overlaat?

Trui: “De hele papierwinkel is echt niet mijn ding, gelukkig heb ik een heel goede boekhouder! In uien snijden ben ik met opzet slecht 😉”