Fee is logopediste en praktijkcoördinator bij Het Letterpunt. Maar ook zij was ooit student. Hoe was dit voor haar, en wat deed ze precies voor ze Het Letterpunt begon? En waar wil ze naartoe met de praktijk? Dit en nog veel meer lees je in dit interview.

Hoe kwam je op het idee om logopedie te studeren?

Fee: “Toen ik in het zesde middelbaar zat had ik geen flauw idee wat ik wilde gaan doen. Zoals veel jongeren liet ik me een beetje beïnvloeden door de keuzes van vriendinnen. Zo ging ik met mijn beste vriendin mee naar een infodag voor de opleiding logopedie. Uiteindelijk besloot mijn vriendin toch niet voor de opleiding te gaan, maar ikzelf was helemaal overtuigd na het bezoek aan de school en alle info die ik gekregen had. Een week later ben ik me gaan inschrijven met mijn mama.”

Waar heb je gestudeerd?

Fee: “Ik volgde een professionele bachelor in de logopedie aan de Arteveldehogeschool in Gent. Mijn ouders vonden het een meerwaarde dat ik op kot zou gaan. Ze hoopten dat ik zo wat zelfstandiger en assertiever zou worden.”

En, heeft het kotleven je assertiever gemaakt?

Fee:  “Ik denk dat ik vooral zelfstandiger werd. Echt assertiever worden heb ik geleerd met ouder worden, en er is soms nog werk aan de winkel. Ik vond het kotleven wel fijn, maar ik kwam ook heel graag weer naar huis. Ik zag ertegenop om naar een koud kot te vertrekken op zondagavond. In het begin was het aanpassen… Alleen zijn was voor mij niet evident. Daarnaast moest ik mijn toenmalige vriend zo elke week missen. In het begin sprak ik dus vaak af met vrienden en leerde ik ook nieuwe mensen kennen.”

Hoe was je als student?

Fee: “Achteraf bekeken had ik meer van mijn studententijd moeten genieten… Ik had heel weinig zelfvertrouwen en legde de lat erg hoog voor mezelf. Ik werkte dus enorm veel en zat in bijna iedere les. Behalve op vrijdagavond, want dan stond ik te springen om naar huis te gaan (lees: naar mijn lief te gaan). Zo volgde ik amper 2 lessen statistiek. Geen idee wat hen bezielde om die lessen in te plannen op vrijdagavond van 16u30 – 18u. Ik ging wel geregeld uit met vrienden of maakte uitstapjes wanneer ik geen les had. Maar ik was heel plichtsbewust en wist wanneer het beter was om naar mijn kot te gaan.”

Dat klinkt een beetje als een perfectionist. Is dat iets waar je het nu nog soms moeilijk mee hebt? (perfectionisme) En zo ja, hoe ga je daarmee om?

Fee: “Ik ben zeker een perfectionist in bepaalde zaken. Ik wil het graag goed doen, soms een beetje te goed. Dat merk ik ook in mijn fotografiejob. Ik maak het mezelf gewoon heel vaak lastig. Mailtjes moesten vroeger bijvoorbeeld onmiddellijk beantwoord worden. Nu probeer ik dat te relativeren en probeer ik vrede te nemen met een antwoord binnen de week. Maar dat lukt niet altijd. Ik probeer wel milder te zijn voor mezelf, maar dat is met vallen en opstaan. Zeker en vast een voornemen van 2022: milder zijn voor mezelf. Af en toe moet ik wel even horen van een collega, vriendin of mijn vriend dat het zo ook wel goed genoeg is.”

Was je altijd van plan om als zelfstandige te beginnen?

Fee: “Ja. Vanuit de opleiding kregen we vaak te horen dat de plekjes in dienstverband beperkt en felbegeerd waren. Ik had dus altijd al de ambitie om op zelfstandige basis te beginnen, maar niet direct in hoofdberoep. Eerst combineerde ik een parttime job in de Colruyt met een job als zelfstandig logopediste in een groepspraktijk in Wevelgem. Ik ben wel onmiddellijk gestart met de uitbouw van mijn eigen praktijk in Roeselare. Na een drietal jaar nam ik afscheid in Wevelgem en combineerde ik mijn job in de Colruyt met mijn job in mijn eigen praktijk. Geleidelijk aan groeide die praktijk uit tot een multidisciplinaire groepspraktijk.”

Herinner je je het moment nog waarop je je andere parttime job opzegde en voltijds begon in je eigen praktijk? Hoe voelde dat?

Fee: “Zeker! Dat was enorm spannend. Ik had er wel vertrouwen in dat de praktijk goed genoeg draaide, maar 100% zeker ben je als zelfstandige nooit. Ik voelde me wel vrij. Ik besefte dat ik nu meer tijd zou hebben voor mijn eigen zaken en dat ik ze zo beter zou kunnen uitbouwen. Het begin van de pandemie zorgde er wel voor dat ik toch even in paniek sloeg. Ik had mijn zaken gesloten en zat dus thuis, zonder inkomen. Maar het is gelukkig goed gekomen.”

Wat zijn je dromen voor de toekomst?

Fee: “Ik zou het heel fijn vinden mocht ik de praktijk in Roeselare verder kunnen uitbouwen met een extra therapeut. Daarnaast droom ik er stiekem van om een tweede vestiging te openen (eventueel in Izegem waar we nu enkel cliënten op school en aan huis behandelen). Verder wil ik vooral mijn job graag blijven doen en kunnen samenwerken met fijne mensen. Ik ben heel blij met mijn team nu en hoop dat deze samenwerking nog lang blijft doorgaan.”

Wat vind je het leukst aan je job?

Fee: “Ik werk het liefst met kinderen. Mijn collega’s ook. Daarom schakelden we begin 2021 over naar een kinder- en jongerenpraktijk en maakten we bewust de keuze om niet langer volwassenen te behandelen. Ik vind het ontzettend fijn om met kinderen te werken omdat die geen blad voor de mond nemen. Ze zeggen wat ze denken en af en toe kunnen ze de grappigste uitspraken op ons afvuren. Ik haal heel veel voldoening uit de voortgang van kinderen en vind het geweldig om de kinderen te zien opfleuren. Daarnaast vind ik het heel tof om samen met de ouders, de leerkrachten en het zorgteam alles op alles te zetten om de kinderen zorg op maat te bieden en hen zo goed mogelijk te begeleiden. Al loopt dat natuurlijk bij het ene kindje al iets vlotter dan het andere kindje. Ook geniet ik enorm van de dankbaarheid van de ouders.”

Wat vind je minder leuk aan je job?

Fee: “Zeker en vast de administratie. Dat vind ik echt verschrikkelijk. Verslagen typen is absoluut het minst favoriete deel van onze job. We vinden het belangrijk om volledige verslagen op te stellen maar helaas kruipt daar vaak veel tijd in. Verder vind ik het ook minder leuk als cliënten onverwachts niet komen opdagen. Ik denk dat ik voor mezelf en mijn collega’s mag spreken dat dit met momenten enorm frustrerend kan zijn. Zeker als je de dag ervoor lang bezig bent geweest met het voorbereiden van die therapiesessie.”

Welke job zou je doen als je geen logopedist was?

Fee: “Naast mijn job als logopediste ben ik ook zelfstandig fotografe. Het antwoord is dus vrij evident. Als fotografe kan ik mijn creatief ei kwijt en kan ik ook buiten werken. Het sociale aspect vind ik ook fantastisch. Daarnaast vind ik het heerlijk om mensen blijvende herinneringen te bezorgen aan grote mijlpalen of net hele kleine momenten in hun leven. Hen aan de hand van foto’s terug katapulteren in de tijd. I love it.”

Wat doe je verder nog in je vrije tijd?

Fee: “Ik breng heel graag tijd door met vrienden en familie, al was dit het afgelopen jaar niet altijd evident. Daarnaast hou ik van lekker eten, vooral wanneer ik het niet zelf moet maken. Toch kook ik heel graag (behalve voor mij alleen… dan is het al snel te veel werk). Wat ik het liefste doe: reizen. Liefst zo veel en zo ver mogelijk! Ook hou ik ervan om bij mooi weer naar buiten te trekken voor een wandeling, een picknick, een terrasje. Maakt niet uit, als het maar in de zon is.”

Welk is je favoriete gerecht om te eten, en welk om zelf te koken?

Fee: “Ik maak heel graag pastagerechten klaar. Ik vind het leuk om te experimenteren. Maar een recept volgen vind ik ook heel fijn!

Voor pizza mag je me altijd wakker maken. Dat is bij uitstek mijn favoriete gerecht!”

Favoriete plek waar je ooit op reis ging?

Fee: “Ik had voor het eerst echt het gevoel dat ik aan het reizen was toen ik in Bali was. De cultuur is zo anders waardoor ik elke dag echt nieuwe dingen ontdekte en dat vond ik heel fijn. Ook de natuur en de leefgewoonten zijn totaal anders. Het smaakte alvast naar meer!”